Hoe gaat het met jou?

Laatst hoorde ik van iemand dat zij al haar LinkedIn contacten een bericht had gestuurd. Gewoon om eens te vragen waar iedereen mee bezig is. En natuurlijk om te vertellen wat zij zoal deed. Ik vond dat een goed idee. Het blijkt kinderlijk eenvoudig. Je kunt vanaf LinkedIn je contacten importeren in bijvoorbeeld Mailchimp en iedereen zo aanschrijven.

Zo gezegd zo gedaan. Ik was verbaasd over het grote aantal mensen dat in mijn contactenlijst stond. En ja, daar zitten ook mensen tussen waarvan ik niet weet hoe ik met ze gelinkt ben. Ik schreef een mooie mail waarin ik vertelde dat ik een nieuwe weg ben ingeslagen en me weer meer richt op het schrijven en het geven van trainingen. Ik wees mijn contacten uiteraard op mijn Schrijfchallenge. Maar belangrijker, ik stelde ze de vraag: Hoe gaat het met jou?

Wat er toen gebeurde. Bam! Superbijzonder. Mijn vraag maakte iets los. Hoe gaat het met jou? Op zichzelf een simpele vraag. Blijkbaar stellen we die vraag niet vaak genoeg. Of misschien niet met de intentie om heel goed naar het antwoord te luisteren. Ik kreeg een kleine honderd reacties. Met updates over de levens van mensen met wie ik via LinkedIn verbonden ben.

Onze lieve oude oppas, een moeder die ik ken van langs de lijn, een buurjongen uit mijn geboortedorp, een directeur van een mooi bedrijf waarvoor ik ooit werkte. Zo ontzettend veel herinneringen die terugkwamen. En gesprekken die op gang kwamen. Ik kreeg een reactie van iemand die vertelde hoe fijn hij het vindt om zijn gedachten te ordenen op papier. Dat hij dat eigenlijk vaker wil doen en dat mijn bericht hem aan het denken had gezet. Een oud-collega vertelde over haar zoektocht na een ontslag. En over hoe lastig het is om tot je eigen kern te komen. Ik kreeg een inkijk in de wereld van de advocatuur, over hoe hard die wereld soms is en hoe fijn het is als je werkelijk iets voor iemand kunt betekenen. Oud-collega’s haalden herinneringen op aan de geweldige tijden die we hadden beleefd in chaotische projecten. Mijn vriendinnetje van de basisschool bij wie ik vroeger zo graag thuis kwam, schreef zich meteen in voor mijn challenge.

Er kwam een kritisch geluid van een journalist – hij kan niet anders – die aangaf dat hij toch liever live van me hoort hoe het met me gaat. Ook prima. Dus met hem ga ik naar het café om weer eens goed bij te praten. Ik ben de lulligste niet. En ik heb afspraken staan voor koppen koffie, broodjes en borrels. Wat een goed vooruitzicht voor 2016.

Dus mijn tip: stel die vraag eens vaker. Of dat nu is aan je contacten op LinkedIn of aan je man, je kinderen, je collega’s of je buurvrouw. Het gaat je mooie gesprekken opleveren.