Na mijn studie Nederlands, Communicatie en Cultuur ging ik aan de slag als junior copywriter bij een reclamebureau. Mijn hart lag altijd al bij tekst en taal, dus voor mij was het de ideale eerste baan. Met een baas die commercieel kon schrijven als de beste. En een moordend tempo van het opleveren van projecten. Van mijn baas leerde ik de kneepjes van het vak en hij stuurde me bovendien naar verschillende cursussen van het SRM om ook de theoretische basis op orde te krijgen. En ik leverde. In dat heerlijke hoge tempo.
Toen mijn eerste kind kwam, besloot ik dat het tempo wel iets omlaag mocht. Ik vond een baan voor drie dagen als copywriter bij een web agency. Ik werkte voor grote accounts als Conimex, Unox, en Superunie. Internet stond in de kinderschoenen en als bureau bedachten we de meest nieuwe toepassingen. Ik mocht los op copy. Als een van de weinige vrouwen tussen een bende van jonge nerds. Ik was met mijn 29 jaar bijna bejaard. Maar ze droegen me op handen. Een heerlijke tijd. Tot de internet bubble barstte. Het bureau ging down the drain. Wat vond ik dat erg.
Inmiddels hadden kind twee en drie zich aangemeld en vond ik een baan als communicatietrainer. Het geven van trainingen vond ik mooi. Mijn kennis overdragen en zien hoe iemand er werkelijk beter van werd. Het toepaste in de praktijk. Voor het eerst voelde ik de magie van lesgeven. Maar die voelde ik niet bij iedereen. De groepen die ik lesgaf, bestonden uit langdurig werklozen. En veel van hen waren dat niet voor niets. Ik kreeg te maken met agressie, met kinderachtige discussies, met intimidatie. Met pijn in mijn hart nam ik afscheid van de cursisten die wel iets van me geleerd hadden en gemotiveerd waren geweest. Maar ik deed mezelf geweld aan in deze baan, dus het enige wat ik kon doen was de overstap naar iets nieuws wagen.
Twee jaar werkte ik als communicatieadviseur bij een woningcorporatie. Een nieuwe omgeving die ik gretig in me opnam. Ik leerde er veel. Over wonen, vastgoed, RvB’s, sociale verhuur. Over probleemwijken, over verschillende culturen. Een superinteressante tijd. Maar het ging me te traag. Als ik een idee had, wilde ik dat graag meteen uitwerken, tot leven brengen. Dat kon gewoonweg niet binnen die organisatie. Dus na twee jaar liep ik naar de KvK en begon voor mezelf. Niet echt op een logisch moment, maar dat voelde het enige goede om te doen.
Jantien010 was vanaf dat moment zelfstandig. Ik profileerde me als communicatieadviseur en tekstschrijver. Vanaf het begin zat ik ramvol met mooie klussen. Ik verdiende serieus veel geld. Daarmee legde ik mijn gezin in de watten. We gingen zo veel mogelijk op reis, aten vaak in restaurantjes en namen het ervan. Ik gunde het mezelf om veel vrije tijd te hebben. Work hard. Play hard. En dan ook echt. Ik had mooie klanten. En investeerde in mezelf met waardevolle opleidingen, boeken en reisjes.
Ik stopte al mijn energie in andere bedrijven. Gaf trainingen. Adviseerde MT’s en directies. Ging tot het uiterste voor mijn opdrachtgevers. Hielp mee aan de groei van die organisaties. Had een goede naam. En werd altijd, terwijl ik complimentjes toegewuifd kreeg, uitgezwaaid. Compleet met flessen wijn, persoonlijke kaartjes en speeches.
En opeens was ik het zat. Spuugzat. Jarenlang had ik gebouwd aan het succes van anderen. Maar waar was ik zelf gebleven? Wat had ik nu eigenlijk opgebouwd? Dat was het moment om te gaan broeden op iets nieuws. Mijn liefde voor lesgeven, tekst en internet heeft altijd de boventoon gevoerd in alles wat ik deed. Dus daar ging ik op doorfilosoferen. Ik was zo wijs om nog een keer flink in mezelf te investeren en huurde Simone Levie in. Van haar kreeg ik intensieve business coaching (dat deed ze nog in die tijd). Samen legden we bloot waar mijn hart het snelst van ging kloppen. We combineerden trainen, tekst en internet.
En daar werd Copyschool geboren. Een online programma waarin ik mensen leer om commerciële teksten te schrijven. Om het gedrag van hun geliefde klant te beïnvloeden. Om werkelijk een relatie aan te gaan. Hoeveel ondernemers zijn er niet? En hoeveel schrijf je op een dag? Ik vraag mijn klanten altijd om eens bij te houden hoeveel ze op een dag schrijven. En maak ze bewust van het feit dat al die geschreven teksten invloed hebben op het beeld dat hun klanten zich van ze vormen. Dus dat het mega belangrijk is om zelf aantrekkelijke teksten te schrijven. Een gat in de markt! Dat blijkt. Het was een superinteressante reis de afgelopen 20 jaar. Ik worstelde en worstelde. Ging tot het gaatje. En kwam uiteindelijk boven.
Heb jij interesse in Copyschool? Ik nodig je van harte uit om deze online training te volgen.
"Write the way you talk. Naturally."
David Ogilvy